F51-36 - Equiseto palustris-Caricetum distichae (Steff en 1931) Delcoigne & Thébaud 2018

Prodrome des végétations de France décliné (PVF2)

Synécologie

Groupement neutrobasicline méso-eutrophile des dépressions peu profondes dans les prairies hygrophiles, bords des bras-morts, rives des étangs et fossés humides (inondation printannière et assèchement estival).

Nom cité du syntaxon

Equiseto palustris - Caricetum distichae (Steff en 1931) Delcoigne & Thébaud nom. nov. hoc. loco.

Synonymes

Caricetum intermediae Steff en 1931 nom. illeg. (art. 31), non Caricetum intermediae Nowiński 1928 ; syn. syntax. : Caricetum distichae Jonas 1933 (art. 31).

Type nomenclatural

Holotypus nominis (art. 18a) ; relevé unique, tab. p. 138 in Steff en, 1931 (Pflanzensoziologie 1 : 138).

Physionomie

Groupement de marais dominé par Carex disticha.

Combinaison caractéristique d'espèces

Carex disticha, Ranunculus flammula, Lychnis flos-cuculi, Galium palustre, Iris pseudacorus, Equisetum palustre.

Synchorologie

Picardie (Wattez, 1968).

Remarques

L’Equiseto palustris - Caricetum distichae, proche du Caricetum vulpinae se rencontre dans des secteurs plus humides. Le Caricetum intermediae Nowiński 1928 correspond au Veronico longifoliae - Euphorbietum palustris caricetosum acutiformis Korneck 1963 des Filipendulo - Convolvuletea.

Bibliographie

Jonas F., 1933 ; Steff en H., 1931 ; Wattez J.-R., 1968.

Bibliographie

 Delcoigne A. & Thébaud G., 2018. Contribution au prodrome des végétations de France : les Phragmito - Magnocaricetea Klika in Klika & Novák 1941 nom. conserv. Doc. phytosoc., série 3, 7 : 87-178. (Source)