Alnion incanae Pawlowski in Pawlowski, Sokolowski & Wallisch 1928

Prodrome des végétations de France décliné (PVF2)

Synécologie

Végétations forestières des bords de petits cours d’eau rapides.

Nom cité du syntaxon

Alnion incanae Pawlowski in Pawlowski, Sokolowski & Wallisch 1928 (Bull. Int. Acad. Sci. Cracovie, Cl. Sci. Math., Ser. B., Sci. Nat. suppl.2: 259 et tab XIII).

Synonymes

Corresp. : Alnenion glutinoso-incanae Braun-Blanq. ex Oberd. 1953 (Beitr. Naturk. Forsch. Südwestdeutsch. 12 : 34) ; syn. syntax. : Alno-Ulmion Braun-Blanq. et Tüxen 1943 nom. inval (art. 2b), Alno-Ulmion Braun-Blanq. et Tüxen ex Tchou 1948 nom. superf., Alno-Padion Knapp ex Medwecka-Kornas in W. Matuszkiewicz et Borowik 1957 nom. inval. (art 29c), Cardamino-Fraxinion excelsioris Passarge 1968 nom. superf., Cardamino-Fraxinion excelsioris H. Passarge in Passarge et G. Hofm 1968 nom. inval. (art. 31), Carici remotae-Fraxinion excelsioris Passarge 1968 nom. inval. (art. 2b), Carici remotae-Fraxinion excelsioris Passarge in Passarge et G. Hofm. 1968 nom. inval. (art. 31), Eu-Filipendulo-Fraxinion excelsioris Passarge 1968 (Regionalverband) nom. inval (art. 3d), Eu-Filipendulo-Fraxinion excelsioris Passarge in Passarge et G. Hofm. 1968 (Regionalverband) nom. inval (art. 3d), Filipendulo-Fraxinion excelsioris Passarge 1968, (syntax.syn.), Filipendulo-Fraxinion excelsioris H. Passarge in H. Passarge et G. Hofm. 1968 nom. inval (art. 31), Fraxinion excelsioris Nègre 1972 nom. superf., Alno-Fraxinion Ellenberg et Kl€otzli 1974 nom. inval (art. 29c, 31), Fraxinion excelsioris Moor 1976 nom. superf.

Type nomenclatural

Typus allianciae : Alnetum incanae Pawlowski in Pawlowski, Sokolowski & Wallisch.

Physionomie

Aulnaie-frênaie à Alnus incana (dans certains massifs), A. glutinosa et Fraxinus excelsior, souvent représentée sous la forme d’une étroite ripisylve sur les berges du cours d’eau.

Combinaison caractéristique d'espèces

Caractéristiques et différentielles d’alliance : Caltha palustris, Cardamine amara, C. flexuosa, C. pratensis, Carex pendula, C. remota, Chaerophyllum hirsutum, Chrysosplenium alternifolium, C. oppositifolium, Circaea ×intermedia, Crepis paludosa, Dryopteris dilatata, Eupatorium cannabinum, Juncus effusus, Geum rivale, Glyceria fluitans, Impatiens noli-tangere, Lycopus europaeus, Lysimachia nemorum, L. vulgaris, Myosotis groupe scorpioides, Ranunculus repens, R. aconitifolius, Salix cinerea, Solanum dulcamara, Stellaria alsine, S. nemorum. Ces espèces sont des hygrophiles et mésohygrophiles marquant un niveau plus humide que dans l’Ulmion minoris.

Remarques

Le Campanulo latifoliae-Fraxinetum excelsioris Nègre 1972 n’a pas été retenu, car il semble correspondre à d’anciennes terrasses en contexte de reconquête forestière. Il est très riche en espèces de mégaphorbiaies.

Bibliographie

 Renaux B., Timbal J., Gauberville C., Thébaud G., Bardat J., Lalanne A., Royer J.-M. & Seytre L., 2019. Contribution au Prodrome des végétations de France : les Carpino betuli-Fagetea sylvaticae Jakucs 1967. Doc. phytosoc., série 3, 11 : 1-423. (Source)